henk visch{kunstbemiddeling}
In 1937 schildert René Magritte een landweg met daarop een ton, een buste, een leeuw, een biljarttafel, een tuba, een fiets,… Het landschap van “la jeunesse illustrée” heeft een sterk landelijk karakter en dat staat in contrast met die objecten op de aarde weg. Als vertrekpunt voor een opstelling gebruikt Henk Visch vaak bestaande schema’s of handelingen. De manier waarop we op het perron staan te wachten op de trein of hoe we onze tafel dekken voor de maaltijd levert bepaalde evidente patronen die ook bruikbaar zijn voor het opstellen van beelden. Dat de pepermolen op tafel naast het zoutvat staat vinden we volkomen normaal want die horen nu eenmaal bij elkaar. Dat soort situaties kunnen ook het vertrekpunt zijn van een opstelling. Magritte speelt in “la jeunesse illustrée” met die codes.
“zoals afgesproken”
In tegenstelling tot een plein waar je een centraal object aan toevoegt leent een dreef of een straat zich tot een andere veelzijdige verhouding. In een dreef wandel je langs een lijn van de ene naar de volgende ervaring en terug. Je cirkelt niet rond één object die vast staat maar je beweegt je van het ene woord naar het andere in deze mooie zin.
2024
Schooldreef, Oostkamp
Dat beeld gebruikt Henk Visch als schema voor zijn opdracht in de Schooldreef. Door verschillende beelden (een zestal) te plaatsen in de dreef zet hij een karakteristiek element van de opdracht in de verf: de straat. Het plein krijgt op die manier geen hoger autonoom karakter maar blijft verbonden met de schooldreef.
Het werk voor de Schooldreef bestaat uit een zorgvuldig uitgebalanceerde reeks beelden. Net als in het schilderij van Magritte is dit werk voor de schooldreef een samenstelling van bestaande sculpturen die in het verleden onder andere titels door de kunstenaar werden ingezet op andere plaatsen. In de Schooldreef krijgen ze hun definitieve plek binnen een nieuwe beeldengroep met als mogelijke overkoepelende titel: “zoals afgesproken”.
